idących skrajem ruchliwej ulicy. Po drugiej stronie market typu CASTORAMA i zatłoczony parking. Otóż sanitariaty naszej mariny oddalone były nieco od portu, a my pozbawieni wstydu.
Wypłynęliśmy po śniadaniu i zaczęły się kłopoty z mocnym bocznym wiatrem. Czekając na otwarcie mostu, obraca nas bokiem, spycha na brzeg. Wreszcie ruszamy już bez przeszkód, ciągle mosty podnoszone i śluzy, niektóre dwustopniowe, aż po długim i nudnym płynięciu przecinamy szeroki kanał przed Utrechtem. Wychodzimy ze śluzy i nagle – cała wstecz!- przed nosem przepływa nam duży morski statek.
- Lewiatan
Potem kanał, znowu śluza, most, most, most i Utrecht. Wpływamy do ślepego kanału w centrum miasta, niestety natryski i WC czynne tylko do końca września. Idziemy ok.150 m i jesteśmy już w środku miasta.
Tu okazuje się, ze Utrecht jest najładniejszym miastem ze wszystkich, które widzieliśmy do tej pory. Niesamowity głęboki stary kanał przecina stare miasto, a ogromna stara gotycka wieża starej katedry góruje nad nim , ukazując się w zaskakujących starych miejscach. Tylko my tacy młodzi.
W końcu dwóch miłych gejów, prowadzących sklep z winem, wytłumaczyło nam, jak trafić do sklepu PLUS z wiadomym stoiskiem. Ruszyliśmy raźnym kurcgalopkiem i trafiliśmy bez pudła na miejsce, lecz tam zaskoczenie- stoisko okazało się szklaną pułapką zamkniętą zamkiem na kod. Może trzeba znać kod? Czort wie, tu wszystko jest możliwe np most uruchamiany wysłanym SMSem. Rozpacz nie trwała długo, bo przyszła muzułmańska sprzedawczyni (!) i uśmiechając się chytrze, sprzedała nam, podłym giaurom, wiadomą truciznę.
Zaczął padać drobny deszcz, więc spoczęliśmy w ogródku jednego z pubów. U zbiegu trzech ulic znajduje się ok. 3-4 pubów obok siebie.
4.10.2009.
Obudziłem się o świcie, który w Holandii jest ok.7 o tej porze roku. Za zaparowanym okienkiem dostrzegłem czyste niebo. Wtedy cichutko zadzwonił rower wożony na pokładzie od tygodnia. Ostrożnie zdjąłem go z łodzi, by nikogo nie zbudzić. Daremnie – wyjrzał zaspany K., jak wściekły miś koala, mrucząc okropne holenderskie przekleństwa.
- Jeszcze palą się latarnie
- UFO wylądował
Mknąłem przez puste ulice Utrechtu, rozkoszując się rześkim porankiem i wspaniałymi widokami. Od wzniosłości do przyziemności tylko krok. Na widok automatycznej toalety publicznej nerwowo skurczyły mi się jelita. Przedwcześnie. Automat dwa razy połknął wrzucony bilon, a drzwi pancernych nie otworzył. Czyli, tak czy siak, g..... z tego wyszło.
Po śniadaniu ruszyliśmy w ostatni rejs. Wpłynęliśmy w kanał OUDEGRECHT przecinający stare miasto.(zobacz na youtube : http://www.youtube.com/watch?v=vxyATZzR ... e=youtu.be )
W zielonej wodzie kanału odbijały się oświetlone porannym słońcem domy i błękitne niebo. Nad głowami zawisła gotycka wieża katedry, która powoli oddalała się w perspektywie za rufą. Opuszczamy Utrecht przez śluzę z potężnymi podnoszonymi wrotami. Wpływamy do systemu wodnego połączonego z morzem i jego pływami. Jestem rozczarowany niskim poziomem wody. Płyniemy wśród pól i ogrodów.
Praw natury nie da się oszukać. Zrozumieliśmy to w miejscowości BREUKELEN, gdzie po szybkim cumowaniu, szybko udaliśmy się do najstarszego lokalu w mieście ( 1459r) i po krótkiej chwili spożywaliśmy pyszny chmielowy napój.
Po dotarciu do bazy w LOOSDRECHT rozpoczęliśmy generalne sprzątanie i pakowanie. Wyszorowaliśmy pokład szczotą i napełniliśmy zbiorniki wodą pitną. Ponadto zostawiliśmy dla przyszłych użytkowników łodzi trochę kapusty kiszonej w słoiku, doskonałej na szkorbut i butelkę whisky, która nawet dla G. miała zbyt torfowy smak.
Wracamy 1100 km do Polski, zatrzymując się jedynie na stacjach benzynowych. Po 13 godzinach jazdy, w Łagiewnikach, szalony dzik rzuca nam się pod koła, tylko dzięki nadludzkiemu manewrowi P. unikamy kolizji.
KONIEC
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz