Śmierć Agamemnona

Wróciłem do domu z roboty, spod Troi,

Witany przez żonę, dzieci, druha, sługi.

Chętnie się pozbędę sandałów i zbroi,

Lat dziesięć, to okres stanowczo zbyt długi.

Klitajmestra złotą przymierza mi maskę (?)

I jeszcze się dąsa, że mi robi łaskę.

Przygotowała dla mnie wspaniałą komnatę

Z kopułą podziemną, obejrzę ją zatem.

Słowacki ją kiedyś strofami opisze

A ja tymczasem  zwiedzę niskie nisze.

Ale później, po wysłuchaniu ludu mego głosu,

Co brzmi w megaronie od jakiegoś czasu.

Bo :

Już Helleni winem zaćmieni,

Oraz Dorowie tarzają się w rowie

Już Achaje machając nahajem

czyhają.

I Mykeńczycy po ostrej cukrzycy.

Także Eolowie, co złe mają zdrowie

Oraz Jonowie, co z Persami w zmowie.

Czekają.

Także Trakowie mający źle w głowie

Oraz Dakowie, co pcheł mają mrowie

I Markomani depresją złamani –

padają

Potem Wizygoci, znani półidioci.

A z nimi Saksoni, w stałej katatonii,

I w końcu Słowianie, wódę nieustannie

chlają

Na końcu Wieleci, głupawy co trzeci

I  Egipcjanie, chodzący  po ścianie.

Oraz Słoweńcy,  śmierci ulubieńcy

Smarkają.

Zmęczyły mnie te wizyty obcych

Oraz trombitów mocno w trąby dmiących.

Uciszcie Kasandrę, niech przestanie bredzić,

Że kąpiel niezdrowa, może mi zaszkodzić...

…No, i oto kąpiel – żona robi piankę,

Mówiąc, że ma dla mnie ostrą niespodziankę.