Szpital KRUK

Wyjechałem na bezmiar starego tarasu
Wózek toczy się z chrzęstem, podskakują koła.
Zdruzgotane leżą leżaki dokoła.
Staram się nie narobić dużego hałasu.

Stanąłem, jak cicho, las ogromny milczy, 
Przesuwają się widma wychudzonych twarzy,
Zakonnic w habitach, w fartuchach lekarzy.
Ach, więc tu był dawniej szpital suchotniczy!

Wyciągam ostrożnie telefon z kieszeni,
Wystukuję numer rękami obiema.
Niestety, brak zasięgu. Wielka cisza szumi,
Moja sieć jest tutaj i głucha i niema.
Więc, jak to robią ludzie zatrwożeni,
Zwracam się do Boga, lecz Boga też nie ma.




zobacz:    http://www.pocztowki.plockie.pl/artykul71.html

Burza                                                                         Burza magnetyczna na tarasie
/A.Mickiewicz/                                                          Szpitala Kruk          

Zdarto żagle, ster prysnął, ryk wód, szum zawiei,   Zdarto gardła, ktoś wrzasnął, ktoś jest przy nadziei

Głosy trwożnej gromady, pomp złowieszcze jęki,     że nawiąże kontakt, że rozwieje lęki.

Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki,                 Niestety. Daremnie. Cichną dzwonków dźwięki

Słońce krwawo zachodzi, z nim reszta nadziei.         W elektromagnetycznej ginące zawiei.

Wicher z tryumfem zawył. a na mokre góry              Wiatr słoneczny rozkołysał stratosfery góry,  

Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu            wznosząc wielopiętrowe błyski firmamentu.

Wstąpił genijusz śmierci i szedł do okrętu                 Zorza spowodowała uszkodzenie sprzętu,

Jak żołnierz szturmujący w połamane mury.             Jak alkohol, co wypala w mózgu czarne dziury

Ci leżą na pół martwi, ów załamał dłonie,                   Ci łażą z bluetoothem, co wieńczy ich skronie

Ten w objęcia przyjaciół żegnając się pada,                Ten, co ma Iridium*, wciąż gada i gada,

Ci modlą się przed śmiercią, aby śmierć odegnać.      Ci pod wielkim tabletem próbują się schronić.

Jeden podróżny siedział w milczeniu na stronie        Jeden kuracjusz siedział w milczeniu na stronie

I pomyślił: szczęśliwy, kto siły postrada                    I pomyślił : szczęśliwy, kto zasięg posiada

Albo modlić się umie, lub ma z kim się żegnać.        Albo choć telefon ma, lub do kogo dzwonić.

*telefon satelitarny   *napisane przez Tomka