METAL

Mówili o nim "żywe SREBRO"

Choć niezły z niego był  ANTYMON.

Choćby mu nawet pękło żebro,

TYTAN roweru, szosy demon.

BRĄZowe ciało jak ze SPIŻu

STALowe mięśnie, ZŁOTY kutas.

Byście widzieli go w negliżu:

Bo zjadał co dzień MAGNEZ, POTAS

Lecz w żyłach płynie krew, nie RTĘĆ

A w nogach OŁÓW się pojawił

Powstała nagle dziwna chęć

I czaszkę włosów… ciach…pozbawił.

Pedały go przestały kręcić,

IRYDowało go ściganie.

Korozji robak umysł  męczy:

Być albo MIEDŹ – oto pytanie.

I nagle jakby wałkiem dostał

Walnięty ciężką ręką żony -

Rozum wyraźny CYNK mu  dał,

Że METAL jest mu przeznaczony.

Z MOSIĄDZu zrobi każdą rzecz,

Nieobce jest mu wyoblanie.

Patelnia, kwietnik, pochwa, miecz.

Zadowolone będą panie.

ŻELAZNA wola, epickie C(z)YNY

BAR brany często na śniadanie.

SKOT METAL  zrobi prawie wszystko,

Chociaż te rzeczy nie są tanie.